محفلی برای روشن ماندن چراغ خانه اندیشمندان

به گزارش خبرنگار ایکنا، انجمن علمی مطالعات صلح ایران و انجمن حقوق شناسی با مشارکت نهادها و انجمن های علمی و فرهنگی، عصر چهارشنبه ۵ شهریورماه ساعت ۱۶ نشست «ایران، خانه اندیشمندان» را در موزه هنرهای معاصر تهران برای خانه اندیشمندان علوم انسانی برگزار کرد.

در این نشست اصحاب اندیشه و اعضای این خانه با بیان نظرات خود خواستار بازگشایی خانه اندیشمندان و با حفظ احترام اهل اندیشه و خرد شدند و از رئیس جمهور خواستند تا در حل مسئله بازگشایی خانه اندیشمندان و در مسیر هدف وفاق اجتماعی اقدام کند.

بیش از یک دهه است که موسسه خانه اندیشمندان علوم انسانی در پارک ورشو تقاطع خیابان نجات اللهی و شاداب مشغول فعالیت است که در تاریخ 12 مردادماه براساس مشکلات حقوقی و مالکیتی تعطیل شد.

در این نشست که در دو بخش سخنرانی استادان و ارسال پیام تصویری و یا مکتوب از اهل اندیشه بود نسبت به تعطیلی خانه اندیشمندان ابراز نظر شد، گزارش پیش‌رو بخشی از سخنان بیان شده در این نشست را روایت می‌کند. 

حسین بشیریه، پژوهشگر علوم سیاسی و جامعه شناس در ابتدای این نشست با اشاره به اینکه اندیشه آزاد سبب می‌شود تا زمینه گفت‌وگوی اجتماعی و پیشرفت علمی و فرهنگی ایجاد شود، تاکید کرد: مراکز فکری مستقل، عامل آگاهی و بیداری اجتماعی خواهند شد. او حمایت دولت از کانون اندیشه‌ای را نقش بسزایی در مسیر پیشرفت کشور دانست. 

در بخش دیگری از این نشست، غلامرضا اعوانی، استاد نامی فلسفه و حکمت اسلامی با یادآوری این موضوع که ما همیشه مهمان خانه اندیشمندان بودیم اما اکنون در این مکان آن‌ها مهمان هستند، گفت: بسته شدن خانه اندیشمندان یک افت فرهنگی است. 

او با مرور اینکه همواره تلاش کرده است ارتباط خود را با خانه اندیشمندان حفظ کند، گفت: فرهنگ اسلامی در این خطه جهانی شده و ایرانیان بالاترین مقام در فرهنگ را دارند. او با جمله ای از ابن خلدون که حدیثی از پیامبر اسلام را نقل می‌کند که اگر علم در ثریا باشد افرادی از فارس به جست‌وجو آن برمی‌خیزند به نقش همگان در حفظ این میراث فرهنگی اشاره کرد.

او با تاکید به اینکه انسان بودنِ انسان به علوم انسانی است و ما با این گذشته نباید به این روز دچار شویم، خطر دوری از حکمت و غلبه علوم غیرانسانی را گوشزد کرد.

مقصود فراستخواه، جامعه‌شناس و استاد دانشگاه نیز با اشاره به نقش اندیشه برای حل مسائل کشور قبل از اینکه به بحران تبدیل شوند، گفت: آنچه ایران را ایران کرده و ایران نگه خواهد داشت مکان‌های رسمی نیست بل ایده تمدنی و فرهنگی است.

او با اشاره به سنت‌های حکمی ما در گذشته گفت: در سنت‌های حکمی ما آنچه مهم بوده، مکان نیست محضر است و محضر سیار است، از جنس دیدارها و آشنایی‌ها است و از طریق محضرهای علمی است که فضاهای معرفت‌بخش و قلمروهای معنایی زایش پیدا کرده است.

در بخش دیگر این نشست هادی خانیکی، استاد علوم ارتباطات اجتماعی با بیان اینکه وقتی از خانه اندیشمندان سخن می‌گوییم منظور ما تنها یک خانه نیست، بلکه امید به گفت‌وگو و بازسازی فرهنگ در ساحت‌های مختلف است، گفت: اگر فرصت گفت‌وگو دریغ شود شکاف ها عمیق‌تر شده انسداد و تعطیل ایجاد می‌شود. او با اشاره به پست سر گذاشتن جنگ 12 روزه، فراهم کردن مجال گفت‌وگو را امری ضروری و حیاتی دانست. 

او با بیان اینکه بستن خانه‌های گفت‌وگو خطایی راهبردی است، گفت: ایران برای بقا به گفت وگو و مشارکت احتیاج دارد اگر این خانه بماند، نخبگان بیشتر به زبان می‌آیند و امید اجتماعی و مشارکت را هم بیشتر می‌کند امیدوارم این صدا و ضرورت شنیده شود. 

در بخش دیگری از این نشست، محمدجواد غلامرضا کاشی، پژوهشگر اجتماعی و استاد علوم سیاسی، خانه اندیشمندان را نهاد مدنی دانست که ماندگار می‌ماند و امیدی است برای آینده علوم انسانی.

وحید آگاه، استاد حقوق عمومی دانشگاه علامه طباطبایی، خانه اندیشمندان را مکانی دانست که می‌توان حرف‌هایی که در دانشگاه امکان طرح آن وجود نداشته را مطرح کرد. او به نقش مدیران خانه برای فراهم کردن امکان حضور همه سلایق فکری و سیاسی اشاره کرد و گفت آنجا به معنای واقعی برای اهل اندیشه مفهوم خانه را داشت.