هر خانهای را با نشانی میشناسند؛ برخی را با باغچههای پرگل، برخی را با فرشهای نفیس و دکورهایی لوکس و برخی را با صفا و معماری سنتی؛ اما خانه «خانم قیداری» را نمیتوان با این چیزها توصیف کرد. در این خانه، آنچه بیش از هر چیز به چشم میآید، جای خالی کسانی است که روزی قلب این خانه بودند؛ جای همسر و سه پسری که شهید شدند و خاطراتشان برای همیشه در ذهن و قلب او باقیست.