زهد و اخلاص؛ دو گوهر ماندگار در سیره مرحوم سرشور خراسانی

به گزارش ایکنا به نقل از روابط عمومی و امور بین‌الملل سازمان پژوهش و برنامه‌ریزی آموزشی، سیدمحسن میرباقری، استاد و مفسر قرآن کریم، در مراسم بزرگداشت استاد مرحوم غلام‌عباس سرشور خراسانی که در سازمان پژوهش و برنامه‌ریزی آموزشی برپا شد طی سخنانی معنوی و اخلاقی، با تأکید بر جایگاه معلمان قرآنی در پرورش روح و معرفت نسل آینده گفت: ما امروز گرد آمده‌ایم تا یاد مردی را زنده کنیم که خود مصداق آموزه‌های قرآن بود؛ معلمی که با فروتنی و صفا، قرآن را نه‌فقط در زبان، بلکه در جان کودکان نشاند.

وی با اشاره به اینکه همه شاگردان و همکاران استاد خراسانی بر دو ویژگی مشترک در او تأکید داشتند، افزود: در گفت‌وگوهایی که در روزهای گذشته با دوستان و همکاران ایشان داشتم، همگی بدون استثنا دو ویژگی را برجسته دانستند: زهد در دنیا و اخلاص در نیت. این دو گوهر نایاب، شاخص شخصیت استاد خراسانی بود. ایشان انسانی بی‌تکلف، خاکی، صادق و خالص در کار بود و هرگز به دنیا و مظاهرش دلبستگی نداشت.

میرباقری با اشاره به فضیلت صلوات، حدیثی از امام صادق علیه‌السلام نقل کرد و گفت: کسی که بر محمد و آل محمد صلوات بفرستد، خداوند و فرشتگانش صد صلوات بر او می‌فرستند، و در برابر هر صد صلوات، هزار صلوات دیگر بر او نازل می‌شود.(اصول کافی، ج۲، کتاب الدعاء، باب فضل الصلوات، حدیث ۷)

او در ادامه با قرائت آیه شریفه‌ «هُوَ الَّذِي يُصَلِّي عَلَيْكُمْ وَمَلَائِكَتُهُ لِيُخْرِجَكُمْ مِنَ الظُّلُمَاتِ إِلَى النُّورِ وَكَانَ بِالْمُؤْمِنِينَ رَحِيمًا» توضیح داد: این وعده‌ الهی است که مؤمنان را از تاریکی‌های دلبستگی به دنیا بیرون می‌آورد و به نورانیت الهی می‌رساند. ما امروز صلوات را نثار روح مطهر استاد خراسانی می‌کنیم تا در نور قرآن و رحمت الهی آرام گیرد.

زهد؛ بی‌اعتنایی به دنیا، شرط انتخاب‌شدگان خدا

این استاد حوزه قرآن با تکیه بر آموزه‌های قرآنی، درباره مفهوم زهد گفت: در قرآن آمده است که بندگان خدا سه دسته‌اند: ظالمٌ لِنَفسِهِ، مقتصد و سابقٌ بالخیرات. آنانی که پیشتاز در کارهای خیرند، همان کسانی‌اند که دنیا را وسیله و نه هدف می‌دانند. استاد خراسانی از همین گروه بود؛ کسانی که خدا آنان را برای تبلیغ دین و هدایت مردم برمی‌گزیند.

وی در ادامه با استناد به دعاهای مأثور از امام علی علیه‌السلام افزود: خداوند در هر زمان بندگانی را برای تبلیغ دینش برمی‌گزیند، و شرط این انتخاب، زهد و بی‌اعتنایی به دنیاست. دلی که به زرق و برق دنیا وابسته شود، نمی‌تواند حامل پیام دین باشد. مرحوم خراسانی از جمله کسانی بود که دنیا در چشمش کوچک و خدمت در راه خدا برایش بزرگ بود.

اخلاص؛ چراغی که از دل مخلصان بر زبان می‌تابد

میرباقری در ادامه به حدیثی از پیامبر اکرم صلی‌الله علیه و آله اشاره کرد و گفت: کسی که چهل روز برای خدا خالصانه عمل کند، خداوند چشمه‌های حکمت را از دلش بر زبانش جاری می‌سازد.(میزان‌الحکمه، ج۲، حدیث ۴۹۴۲؛ نیز بحارالانوار، ج۶۷، ص۲۴۹)

او افزود: اخلاص یعنی انسان در نیتش فقط رضای خدا را ببیند. استاد خراسانی هرگز کارش را برای نام یا شهرت نکرد. آن‌چه از او ماند، برکت اخلاصش بود؛ کتاب‌هایی که تدوین کرد، روش‌هایی که برای آموزش قرآن به کودکان بنا نهاد، همه از دل صادق و نیتی خالص برآمد.

وی تأکید کرد: اگر اهل فرهنگ و تعلیم‌ و تربیت بخواهند در مسیر خدمت به دین خدا ماندگار شوند، باید مراقب باشند که دلشان به دنیا گره نخورد. ما زندگی می‌کنیم، اما وابسته نیستیم؛ بهره می‌گیریم، اما دل نمی‌بندیم. این همان درسی است که استاد خراسانی با زندگی‌اش به ما آموخت.