نماز بدون ولایت عامل دوری از خداست

به گزارش ایکنا، محمدحسین رجبی دوانی، استاد دانشگاه امام حسین(ع)، ششم دی ماه در نشست «نماز مجاهدپرور و انسان‌ساز در پرتو اهل بیت(ع)» با بیان اینکه نماز برای کسی که خشوع ندارد، سنگین و ثقیل است، گفت: انسان خاشع به هنگام اذان و نماز با شوق و ذوق دنبال این است که به سوی خدا با شتاب و سرعت حرکت کند و از خواندن نماز در اول وقت لذت می‌برد؛ رسول خدا(ص) و ائمه(ع) که جای خود دارند ولی بزرگان هم این وضع را داشتند.

وی افزود: شهید صیاد شیرازی در مورد امام خمینی(ره) نقل کردند که در جنگ یک پیروزی بزرگی به دست آورده بودیم و ظهر خدمت امام رسیدیم تا اطلاع دهیم ولی دیدیم این پا و آن پا می‌کنند و قرار ندارند؛ برای ما جای تعجب بود که ما می‌خواهیم گزارش پیروزی بدهیم و امام با همه شوق و ذوق در این لحظه دوست داشت سریع‌تر نماز بخواند. 

رجبی دوانی با اشاره به سیره اهل بیت(ع) و جایگاه نماز در سیره ایشان، اضافه کرد: نماز بدون اعتقاد به ولایت بی‌ارزش است و این مسئله در سیره ائمه(ع) متجلی است. اولین فریضه که در اسلام تشریع شد، فریضه نماز در عصر تشکیل دولت اسلامی در مدینه بود؛ پیامبر(ص) وقتی فرمانده‌ای را به جنگی می‌فرستاد، فرمانده، امام جماعت هم بود و باید نماز را به جماعت می‌خواند، یعنی آنقدر نماز اهمیت دارد و اقامه آن مهم است که پیامبر(ص) اینگونه دستور داده بودند.

استاد دانشگاه امام حسین(ع) با بیان اینکه نماز، عبادتی است که به هیچ وجه جز در بیهوشی از انسان ساقط نمی‌شود، اظهار کرد: اگر انسان در بستر بیماری باشد و نتواند حرکتی هم بکند، باز فریضه نماز بر او واجب است و وقتی به هوش است، حتی در سخت‌ترین حالات در جنگ هم باید ادا کند؛ یعنی اگر وقت نماز در حال زوال است، باید در حالت جنگ و به هر صورت نماز را بخواند.

وی افزود: در دوره پیامبر(ص) سبک نمازی بود به نام «ذات الرقاع»؛ یک غزوه برای پیامبر پیش آمد و یک قبیله خشنی قصد حمله به پیامبر(ص) کردند که نام منطقه آنان «ذات الرقاع» بود؛ پای مسلمین در این نبرد دچار جراحت شد و همه پای خود را بسته بودند و برخی به این دلیل هم نام ذات الرقاع بر آن گذاشته‌اند. 

استاد دانشگاه امام حسین(ع) با بیان اینکه در این نبرد با وجود اینکه خطر جانی برای لشکریان وجود داشت، پیامبر نفرمودند که نماز خوانده نشود، اظهار کرد: ایشان لشکر را دو قسم کردند و بخشی با پیامبر(ص) نماز خواندند و رکعت اول را با ایشان و رکعت دوم را فرادا خواندند و جای خود را با بخش دیگری از لشکریان عوض می‌کردند و آن‌ها رکعت اول را با رکعت دوم پیامبر(ص) اقامه کردند و بقیه را فرادا ادامه دادند. 

نمازی حضرت علی(ع) در هنگام اضطرار

رجبی دوانی اضافه کرد: نماز جالب دیگر با سوره توحید توسط علی(ع) خوانده ‌شد؛ در یکی از غزوات پیامبر(ص) فرماندهی لشکر را به ابوبکر داد و او هم وقتی دید دشمن قوی است جا زد و برگشت و این بار ایشان سکانداری لشکر را به عمر داد و عمر هم رفت و موفق نشد و کاری از پیش نبرد و در بار سوم، حضرت فرماندهی را به عمر بن عاص داد و او هم رفت و طبق نقل منابع سنی، دشمن را شکست داد ولی شیعه آن را قبول ندارد و می‌گوید او هم شکست خورد و پیامبر(ص) سپاه را سازماندهی کرد و به حضرت علی(ع) سپرد و به حضرت فرمود فردا صبح بعد از اینکه نماز را خواندید، به قلب دشمن بتازید و با تاخت حرکت کنید و همین هم شد و همین که حضرت تاختند، دشمن ترسید و غافلگیر شد؛ حضرت علی(ع) نماز صبح را به جا آورد و حمله کردند و دشمنان هم غافلگیر شدند و در اینجا بود که سوره نازعات نازل شد. 

رجبی دوانی بیان کرد: حضرت دشمنان را با شمشیر بهم بستند که به آن ذات السلاسل گویند؛ لشکر وقتی به مدینه برگشت، پیامبر(ص) سوره نازعات را قرائت فرمودند؛ وقتی اصحاب پرسیدند، ایشان فرمود که خدا در تجلیل از پیروزی علی(ع) این نماز را بر من نازل کرد. بعد هم پیامبر(ص) و اطرافیان ایشان به استقبال امام علی(ع) رفتند.  

وی افزود: در اینجا برخی از لشکریان به پیامبر(ص) گفتند نبرد بسیار خوبی بود و پیروزی زود نصیب ما شد ولی یک عیب هم وجود داشت و اینکه علی، نماز را فقط با سوره توحید خواند؛ فیض کاشانی در تفسیر صافی آورده است پیامبر چنان از پیروزی علی(ع) و نوع نماز خواندن ایشان به وجد آمد، فرمود ای علی اگر خوف نداشتم که امت من مانند امت عیسی منحرف شوند، کلامی در شأن تو می‌گفتم که مؤمنان از روی تبرک خاک پای تو را به دیده بکشند. 

استاد دانشگاه امام حسین(ع) در مورد حضرت زهرا(س) هم تصریح کرد: در جریان کساء خداوند به جای اینکه همه را به پیامبر(ص) ارجاع دهد، می‌فرماید: هم فاطمه و ابوها و بعلها و بنوها و محور را به حضرت زهرا(س) داده است؛ نمازهای عجیبشان، ایشان را به این مقام رساند. به تعبیر امیرمؤمنان (ع)، چنان نماز می‌خواند که پای او از شدت ایستادن در پیشگاه خدا ورم می‌کرد. نماز ایشان بود که او را مظهر مقاومت و ولایت و لایتمداری کرد و به عرصه‌ای آورد که مردان نامرد خائن به ولایت را در خطبه دفاع از ولایت که به غلط فدکیه می‌گوییم، محاکمه کشاند.  

وصیت به نماز

وی ادامه داد: امیرمؤمنان(ع) در بستر شهادت وصیت فرمودند: الله الله فی الصلاه فانها عمود دینکم. نماز ستون دین شماست؛ هرقدر خیمه، پارچه و ریسمان خوب داشته باشد ولی ستون نداشته باشد، فرو می‌ریزد. در روایت بیان شده است که شفاعت ما به کسانی که نماز را سبک بشمارند، نمی‌رسد. 

وی افزود: در جریان کربلا هم در حالی که بیشتر یاران امام به شهادت رسیدند، وقتی یکی از اصحاب گفت که وقت نماز است، ایشان بشاش و خندان شدند و فرمودند از دشمن بخواهید جنگ را متوقف کند تا نماز بخوانیم ولی آن پلیدها نپذیرفتند لذا چند نفر خود را سپر کردند تا نماز اقامه شود و این هم از مسائل ماندگار  در تاریخ است.  

استاد دانشگاه امام حسین(ع) بیان کرد: در جریان تظاهرات‌های قبل از انقلاب هم بزرگانی چون شهید بهشتی در کوران تظاهرات باز نماز را در اول وقت اقامه می‌کردند و رزمندگان هم در جهبه و در اوج حملات دشمن نماز را رها نکردند و جانبازی با یک پا در موقعیت سخت به نماز ایستاده است یعنی نماز مجاهدپرور است.

وی تأکید کرد: البته نماز بدون ولایت و از روی عادت نماز عمر سعد است که در عاشورا خواند و 130 هزار نفر هم به او اقتدا کردند و بعد هم خطاب کرد به سوی بهشت بشتابید در حالی که به سوی جهنم می‌رفتند و یا مسجدی که منافقان ساختند و ضرار نام گرفت و پیامبر(ص) آن را خراب کرد؛ الان هم نمازهای مرتب و منظم در عربستان و کشورهای دیگر عربی خوانده می‌شود ولی این نماز زیر یوق طواغیت و نوکران استکبار چون بن سلمان و شاه اردن و ... است و خطیب نماز می‌گوید مردم غزه سرنوشتشان این بوده است و خواست خدا این است و تبهکاران را ولی امر خود می‌دانند؛ الان هم جای رقاصان را در مکه باز کرده‌اند و صدایی هم از امامان مسجد‌النبی و کعبه برنمی‌خیزد. اخیراً برای شراب هم موقعیتی فراهم می‌کنند لذا نماز بدون ولایت باعث دوری از خداست و مورد قبول هم نیست.

رجبی دوانی بیان کرد: پیامبر(ص) فرمودند کسی که نمازش او را از فحشا و منکر بازندارد، هیچ بهره‌ای از نماز جز دوری از خدا نبر‌ده است و نه تنها قرب به همراه ندارد، بلکه باعث دوری می‌شود.