عبارتها و واژههایی مانند «بقیة الله»، «مضطر»، «ماء معین» و «منصور» در آیات قرآن کریم، به اعتقاد مفسران، بر وجود نورانی حضرت حجت بن الحسن(عج) دلالت دارند.
محمد(ص) و خدیجه(س) مظهر و نماد پاکی و طهارت و انسانهایی ستودهخصال، راستگو و درستکردار در جامعه منحط عصر جاهلی بودند و از مسیر همین ویژگیهاست که میتوان حلقه اتصال آنها را به دست آورد.
امام حسن عسکری(ع) در دوران کوتاه زندگی و امامتشان آنچنان در فضیلت، دانایی و زهد و تقوا سرآمد عصر خویش بود که مقامات حکومتی و وابستگان دربار عباسی را واداشت تا به برتری آن حضرت اذعان کنند.
یک استاد حوزه و دانشگاه با تأکید بر اینکه راز تأثیرگذاری امام حسن عسکری(ع) در دوره کوتاه امامتشان، شناخت جایگاه امامت بهمثابه محور هدایت بشر است، گفت: علم، عبادت و سخاوت، سه ویژگی کلیدی آن حضرت بود که جامعه شیعی را برای عصر غیبت آماده کرد.
ما تغذیه میکنیم تا زندگی کنیم؛ اما زندگی را برای چه چیزی میخواهیم؟ برای هدف، برای تحقق رسالت و برای ادای وظیفهای در هستی. راه درست برای اجرای این وظیفه، دین است و راه دین با ولایت کامل میشود.
آیتالله ناصری یاد امام عصر(عج) را از انحصار ذکر فردی و انتظار انفعالی خارج و با روشهای عملی برای ایجاد پیوند روزمره مردم با امام غایب، آن را به گفتمانی اجتماعی تبدیل کرد.
نویسنده کتاب «روانشناسی تغییر دین و روانشناسی فرقه» گفت: رویکرد تعاملی استراتژیک تازهترین مدل فرقهدرمانی و مدلی خانوادهمحور است که بر توسعه روابط سالم در خانواده تمرکز دارد و فرصتهای زیادی برای التیام زخمهای قدیمی فراهم میکند.