قرآن، ادبستان ملکوتی بندگی و جلوه نور حقیقت + فیلم

استاد محمدتقی فیاض‌بخش در سخنانی به مناسبت میلاد پیامبر(ص) به اهمیت قرآن کریم و شخصیت نبی اعظم(ص) پرداخت و تأکید کرد: یک رابطه کاملا اتحادی، حقیقی و وجودی بین حقیقت اسلام، حقیقت اخلاق، حقیقت قرآن و انسانیت انسان که در وجود رسول الله(ص) تجلی یافته وجود دارد.

به گزارش ایکنا، استاد محمدتقی فیاض‌بخش، استاد اخلاق و قرآن در قالب سلسله‌ درس‌گفتارهای ایکنا به مناسبت ایام میلاد پیامبر اکرم(ص) به اهمیت قرآن کریم و سیره و شخصیت نبی اعظم(ص) از منظر قرآن پرداخته است، مشروح بخش ششم این درس‌گفتار را با هم می‌خوانیم:

بناست بعد از اثبات اینکه قرآن، نه تنها حقیقت انسانیت بلکه حقیقت توحید، ولایت و نورانیت را در زندگی برای ما به ارمغان می‌آورد، بدانیم اگر خداوند ارزشگذاری انسان‌ها را به ادب و اخلاق انسان‌ها قرار داده است که پیامبر اکرم(ص) فرمود:«انی بعثت لاتمم مکارم الاخلاق»؛ و اگر خداوند فرمود: «وَ إِنَّكَ لَعَلَىٰ خُلُقٍ عَظِيمٍ» و امام صادق(ع) در ذیل این آیه شریفه فرمود: «و هو الاسلام»؛ از اینجا معلوم می‌شود که یک رابطه کاملا اتحادی، حقیقی و وجودی بین حقیقت اسلام، حقیقت اخلاق، حقیقت قرآن و انسانیت انسان که در وجود رسول الله(ص) تجلی یافته است وجود دارد.

پیامبر گرامی اسلام(ص) در مورد قرآن فرمودند: «ان هذا القرآن مأدُبه الله». این قرآن، سفره گسترده الهی است که پیش روی شما در طول عمرتان قرار داده شده است؛ طبیعی است که وقتی صاحب سفره، اکرم الاکرمین است سفره‌ای می‌گشاید که بهترین و کریمانه‌ترین سفره است و بهترین اطعمه در آن قرار دارد؛ بنابراین کسانی که حریصانه از سفره محبوب خود بهره می‌برند قطعا عالی‌ترین بهره‌ها را برای خود در زندگی به ارمغان می‌آورند.

در ادامه رسول اکرم(ص) فرمودند: «فتعلموا من مادبته»؛ تا جایی که می‌توانید در زندگی دنیوی از قرآن بهره ببرید؛ بد نیست یادی از مرحوم علامه حسن‌زاده آملی داشته باشم؛ ایشان وقتی این روایت را می‌فرمودند تأکید داشتند در کتب روایی مأدبه ثبت شده است و بعید نیست رسول اکرم(ص) آن را مأدبه نام گذاشته باشند که مصدر میم از ادب است؛ بنابراین معنای زیبای این روایت نبوی آن است که قرآن رسم و ادب بندگی را به انسان نشان می‌دهد و اگر پیامبر اکرم(ص) محبوب‌ترین و مؤدب‌ترین بنده در بین بندگان خدا بود و شما بخواهید رسم و ادب بندگی را بیاموزید باید از قرآن یاد بگیرید.

این روایت به تعبیر بهتر فرموده است، ادبستان پیش روی شما، از ادب الهی است و اگر کسی بخواهد بیشترین میوه عالی را از باغ ادب الهی بچیند باید به قرآن رجوع کند؛ لذا توصیه به قرآن، توصیه به ادب بندگی و زندگی در مسیر انسانیت است: «أَفَلَا يَتَدَبَّرُونَ الْقُرْآنَ»؛ آیا شما تفکر و تدبر در قرآن نمی‌کنید و اگر نمی‌کنید چون بر قلوب شما قفل زده شده است و این دو روی یک حقیقت را بیان کرده است یعنی ما با انس با قرآن قفل‌ها و حجاب‌ها را برمی‌داریم و در حقیقت قرآن، تبیان حقیقت انسان است و اگر از آن روی برگردانیم و مأنوس نباشیم، گویی از پیامبر اکرم(ص) که اسوه همه انسان‌ها است رو برگردانده‌ایم و از حقیقت خودمان روی برگردانده و بر قلب خودمان قفل زده‌ایم.

البته واژه تدبر و تفکر با هم فرق دارند؛ تفکر، یعنی آیات را در کنار هم قرار دهیم، واژگان قرآنی را بررسی و از آیات دیگر برای فهم یک آیه کمک بگیریم ولی وقتی سخن از تدبر است، یعنی اموری را از ظاهر به باطن رجوع دادن و انسان زمانی می‌تواند از ظاهر قرآن به باطن برود که تهذیب نفس داشته باشد و جزء مطهرین قرار بگیرد و البته انسان به تناسب طهارت و پاکیزگی، حقایق نورانی پشت الفاظ قرآن را فرا خواهد گرفت که فرموده است: «لَا يَمَسُّهُ إِلَّا الْمُطَهَّرُونَ»، قرآن کریم در اوج مقام، مکنون و در هم پیچیده است که فقط مطهرین می‌توانند به حقیقت آن برسند.

به امید آن که ما هم با انس با قرآن در سیر به سوی طهارت و طیبیت قرآن سیر کنیم.